De Eigen Mix van Margot Cattersel

Burn-out 

Margot: `Het thema van het boek sprak me aan omdat ik er zelf lange tijd mee geworsteld heb. Een tijdje geleden kwam ik in een burn-out terecht, en tijdens mijn therapie begon ik na te denken over waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dat deed me beseffen dat de last van het huishouden vooral bij mij lag, en dat ik bovendien aan de slag was in een ongezonde werkomgeving. Ik heb dat allemaal veel te lang volgehouden, tot het echt niet meer ging. Dat is iets wat ik trouwens bij veel vriendinnen zie gebeuren.´ 

Ongetraind in het huishouden 

`Ik kom uit een gezin waarvan de vader ging werken en de moeder samen met de huishoudhulp alles in orde hield. Toen ik ging samenwonen met mijn man, nam ik dus spontaan het leeuwendeel van het huishouden op mij, ook omdat mijn man helemaal niet ‘getraind’ was in dat soort werk. Na de geboorte van onze oudste dochter vond ik het bovendien moeilijk om de zorg voor de baby aan hem over te laten. Mijn partner voelde zich daar best slecht bij: als hij de baby pap gaf, deed hij het volgens mij nooit goed, en als hij haar kleertjes aandeed, was het nooit de juiste outfit. We hebben daar een gesprek over gehad en toen heb ik dat wel voor een stuk leren loslaten. Het was dan ook geen houdbare situatie. Vanaf dat moment nam hij een deel van de zorgtaken over, al kwam het huishoudelijke werk wel nog voornamelijk bij mij terecht. Ik vertrok in die dagen heel vroeg naar mijn werk en kwam ook vroeger dan mijn man thuis. Ik deed dan het huishouden voordat hij thuiskwam.

Het onzichtbare werk 

`In augustus 2018 ben ik voor een regionale tv-zender gaan werken. Dat waren heel andere uren: elke week vier zeer lange dagen die vaak uitliepen. Daardoor kwam er plots heel veel van het huishouden op de schouders van mijn man terecht. Maar het onzichtbare werk - het denkwerk – lag nog steeds bij mij. Toen ik in een burn-out terecht kwam, werd al dat werk opeens niet meer gedaan. Ik maakte enkel ´s morgens het eten klaar, meer kreeg ik niet gedaan. Daardoor werd al dat onzichtbare werk plots wel zichtbaar. Zo ging mijn dochter naar school in een truitje dat nog maar net paste, bijvoorbeeld. Of vroeg mijn man of ik iets met de wasbak had gedaan, want er hing iets geels aan. Dan moest ik uitleggen dat dat kalk was en dat zoiets vanzelf gebeurt als je die wasbak niet regelmatig schoonmaakt.´  

Achtergrondlawaai 

`De zwaarte zat voor mij heel erg in de dingen die op de achtergrond aanwezig waren terwijl mijn man dat niet opmerkte. Ik kookte en ging naar de winkel; mijn man ging naar het containerpark en reed het gras af. Maar de computer in mijn hoofd stond altijd aan: een lentefeest organiseren, cadeautjes kopen voor verjaardagsfeestjes ... Het was achtergrondlawaai dat constant in mijn hoofd aanwezig was. 

De oplossing lag voor een groot stuk in dat leren loslaten. Ik moet ertegen kunnen dat mijn man soms faalt, dat hij het niet doet zoals ik het in mijn hoofd heb. Ik kleed bijvoorbeeld nog steeds de kinderen aan, maar soms laat ik het aan hem over. Als mijn man dan niet in de gaten heeft dat hij mijn dochter in een pyjamashirt naar school heeft gestuurd, rol ik eens met mijn ogen, en probeer het daarna los te laten.´  

Pepersteak 

`Een half jaar geleden kwam mijn man schoorvoetend zeggen dat hij graag beter wilde leren koken, maar dat ik hem dan wel de kans moest geven om dat te oefenen. Toen besefte ik dat ik zijn voorstellen altijd had afgeketst. Dus heb ik hem meer ruimte gegeven in de keuken, en we hebben sindsdien weliswaar een paar `speciale´ gerechten gegeten, maar het begint echt wel te beteren. Onlangs heeft hij een pepersteak gemaakt die echt heel goed gelukt was, beter dan die van mij! Hij had echt zijn best gedaan. 

Ik ben zeer perfectionistisch, maar op dit moment ben ik heel blij dat een deel van dat onzichtbare werk zijn kant uitgaat en dat hij het vaak ook spontaan oppikt. Nog niet altijd, want het is natuurlijk een proces. Maar het is fijn om te merken dat hij ermee bezig is en dat er dingen van mijn bord worden genomen.´