Myriam staat bewuster in het leven en wil dat graag zo houden

Een vol huis op woensdag

Myriam Wauters is mama van twee: een zoon van zeven en een dochter van bijna tien. Bij Femma werkt ze mee aan het beleidsplan en stippelt ze het aanbod voor kwetsbare mama’s uit. Best een pittige job die ze nu verdeelt over 30 uur. Op woensdagnamiddag werkt ze bewust niet. Ze haalt dan niet alleen haar eigen kinderen van school maar ook nog twee vriendinnen van haar dochter.

Waarom koos je bij de aanvang van de kortere werkweek voor deze invulling van de woensdagnamiddag?

“Om 12 u. aan de schoolpoort staan, is voor de meeste ouders niet haalbaar. Maar mij lukte dat wel. Ik kon mijn woensdagen vroeger al afstemmen op de schoolbel omdat flexibele werkuren in het DNA van Femma geschreven staat. Alleen was dat niet elke woensdag haalbaar. Mijn werkagenda bepaalde of dit al dan niet lukte. Bovendien bleef mijn hoofd in werkmodus en probeerde ik tussendoor nog wat werk te verrichten. Nu is alles veel meer afgelijnd. De woensdagnamiddagen zijn vaste prik. Mijn collega’s weten dat ik dan niet beschikbaar ben. Die namiddag staat volledig in het teken van mijn kinderen.”

Hoe ziet zo’n doordeweekse woensdag er dan uit?

“Na schooltijd haal ik mijn zoon en dochter op. De twee extra kinderen die ik meeneem, zijn vriendinnen van mijn dochter. We eten eerst samen en daarna breng ik de meisjes naar de toneelschool. Terwijl zij aan een prille acteercarrière timmeren, doe ik boodschappen en hou ik mij bezig met mijn zoon. Na afloop pik ik hen terug op. De vriendinnetjes zet ik thuis af. Daarna breng ik mijn dochter naar hobby nummer twee. De vrijgekomen tijd is dus geen luxe als je kinderen meerdere hobby’s hebben.”

Meer ademruimte tijdens de week

Myriam doet dit vrijwillig. Ze vraagt niets in return. Ook geen beurtrol waarbij andere ouders het op andere momenten overnemen. Ze haalt hier veel voldoening uit. Haar kinderen amuseren zich. En de speelkameraardjes voelen zich ondertussen ook kind aan huis. Niet alleen de woensdagen varen er wel bij, ook op andere dagen heeft Myriam meer ademruimte en dus minder stress.

“Doordat ik vaker thuiswerk kan ik mijn kinderen tijdig van school halen. De buitenschoolse opvang is hier goed georganiseerd maar toch waren het soms lange dagen voor hen. Toen ik 36 uur werkte, moest ik meerdere dagen naar Brussel en dan was ik meer dan drie uur onderweg.  Mijn partner werkt ook tot laat ’s avonds. Met als gevolg dat de kinderen dan tot het laatst in de opvang bleven. Niet prettig.

Ik ben ook minder moe ’s avonds. Alles kan op een rustiger tempo. Ik heb het gevoel dat ik meer ‘echte’ tijd met mijn kinderen doorbreng. Vroeger lag de klemtoon vooral op ‘zorgen voor’.”

Merk je ook een effect op gezinsniveau?

“Zeker. De kinderen zijn minder moe. Vroeger kwamen ze vaak overprikkeld thuis en dan moesten ze nog snel, snel aan hun huiswerk beginnen. Nu kunnen ze tenminste even op adem komen. We hebben ook meer tijd om dingen samen te doen. Om in het weekend een uitstap te maken, bijvoorbeeld.”

Je werkt met kwetsbare vrouwen. Wat zou de 30-urenwerkweek voor hen kunnen betekenen?

“We werken vooral met vrouwen die niet beroepsactief zijn. Vaak vrouwen die het huishouden op zich nemen. Meer waardering voor onbetaalde arbeid zou in hun geval veel betekenen. Als ze werken, is dat meestal in zware jobs zonder enige flexibiliteit. Een poetsvrouw die 38 uur werkt, zou zeker gebaat zijn bij een 30-urenwerkweek.”

Tot slot, we zijn nu halverwege het experiment. Wat na 2019? Terug naar voltijds of …?

“Ik moet dat nog bekijken. Mijn gevoel zegt dat ik graag dertig uur wil blijven werken. Toch zeker nog een jaar. Ik sta nu veel bewuster in het leven en wil dat zo houden. Of dat financieel haalbaar is, moet ik nog onderzoeken.”