Vergoed de verloven voor medische bijstand en palliatief verlof beter
“Ouders van een gehandicapt of ziek kind worden gepaaid met een aalmoes en blijven quasi hulpeloos achter, wanneer ze ervoor kiezen de zorg volledig op zich te nemen. Veel ouders kunnen die keuze zelfs niet overwegen.
Ik zie een maatschappij boordevol verkeerde prioriteiten. (…)
En ondertussen praten ze over “vermaatschappelijking van de zorg”.
Ik zie, ik zie wat zij niet zien.”
Een mama van drie zoontjes, beschrijft op haar blog driebroertjes de wereld rondom haar.
Ze legt de vinger op de wonde als het over mantelzorg gaat. Over hoe de overheid hierin tekort schiet. Een overheid die chapeau zegt als je de zorg voor je zieke naaste(n) op jou neemt. Een overheid die je verder in de steek laat en de waarde niet kent van onbetaalde arbeid. Wist je trouwens, dat als we de huidige mantelzorguren zouden uitbetalen, dat 22,27 miljard euro per jaar zou kosten? Met andere woorden, we besparen per dag 1,2 miljoen op de ziekteverzekering.
En de mantelzorger? Die hapt verder naar adem.
De waarde van onbetaalde arbeid
De regering voert een beleid dat de combinatie werk en zorg voor een zieke naaste niet stimuleert. Enerzijds krijgen we steeds meer de boodschap dat we langer en flexibeler moeten werken. De waarde van onbetaalde arbeid wordt hierbij straal genegeerd. Anderzijds zijn de verloven die je kunt opnemen voor mantelzorg niet genereus. De tijd is beperkt en de uitkeringen te laag. Vooral vrouwen zijn hier de dupe van omdat zij nog altijd het meeste van de zorgtaken op zich nemen.
Tijdskrediet is luxekrediet
‘Werknemers die gebruik maken van thematisch verlof zijn profiteurs.’ Een oordeel dat je vaak hoort. Tijdskrediet is een luxekrediet, zeggen ze. En dat is het ook. Want voor velen zou het anders niet mogelijk zijn om voor een familielid te zorgen én te blijven werken. Maar de term luxe is in deze context ongepast. Ruim de helft van de werkende mantelzorgers ervaart de combinatie als zwaar tot zeer zwaar. De nodige tijd om de eigen batterijen op te laden, ontbreekt vaak.
Wat Femma vraagt
- Trek de vergoeding voor thematische verloven ‘medische bijstand’ en ‘palliatief verlof’ op naar 82% van het loon met een ondergrens en bovengrens. Dat verlof kan flexibel opgenomen worden (in maanden, weken, dagen of zelfs uren).
- Werknemers die niet anders kunnen dan ontslag nemen, hebben recht op uitkeringen voor werkloosheid, ziekte en invaliditeit, en pensioen boven de armoedegrens. Bovendien pleiten we voor het behoud van rechten voor de sociale zekerheid. Dat wil zeggen dat de periodes van (verminderde) werkonderbreking meetellen voor de berekening van de pensioenen.
- Til het mantelzorgverlof voor zelfstandigen op tot boven de Europese armoedegrens.
- De norm van het nieuwe voltijds, de 30-urenwerkweek (zie standpunt 5) zorgt voor de nodige ademruimte.
- Zoek naar structurele oplossingen op de werkplek: flexibele uren, de mogelijkheid tot telewerk …
- Beperk het begrip naaste niet tot familie.
- Zorg dat mantelzorgers de erkenning krijgen die ze verdienen.
Waar het hier ook over gaat? Maak onzichtbare arbeid zichtbaar. Lees dus zeker ook ons standpunt over het zichtbaar maken van onbetaalde arbeid.