Nieuws

Uit onderzoek blijkt dat kinderen die thuis huishoudelijke taken krijgen meer zelfvertrouwen hebben, verantwoordelijkheid kweken en beter zijn in het omgaan met frustratie. Tot zover de theorie, want hoewel heel wat ouders gefrustreerd zijn over de hoeveelheid huishoudelijke taken en die heel vaak op dezelfde schouders komen, lijkt het niet zo evident om in praktijk om te zetten.

Toen ik daarnet op het schoolplein mijn zoontje ging ophalen, leek het alsof de school een wel heel speciale activiteit georganiseerd had voor de kinderen. Alle kinderen, groot en klein, renden enthousiast rond met hun beide handen in de lucht en een gelukzalige blik op hun omhoog gekeerde gezichtjes. De reden? Een perfect georiënteerde windrichting blies de herfstbladeren van de bomen op het aanpalende perceel mooi richting speelplaats. Het regende blaadjes en elkeen probeerde die vol enthousiasme te vangen.

Vandaag, Internationale Mannendag. Hebben mannen dat wel nodig? Moeten zij nog op de barricaden voor gelijke rechten? Misschien niet. Maar toch zijn er mannen die onder de radar blijven: alleenstaande vaders. Want als het gaat over alleenstaande ouders zijn het vaak de moeders die aandacht krijgen. En dus richten we vandaag de spot op Wim Schotsmans, trotste single vader van vier en buitendenker.

Ritueel, spontaan denk ik dan aan 1 november, Allerheiligen. Als kind keek ik bijna even hard uit naar deze dag als naar Sinterklaas. Vandaag zit ik niet meer op de Sint te wachten  en is 1 november een vakantiedag als een ander. En toch vind ik rituelen waardevol. Niet per se de grootse ceremoniële vieringen maar de kleine dagelijkse. Waarom? Omdat ze doen stilstaan. Omdat ze rust, structuur en houvast bieden waardoor ons leven meer in balans is. En is dat niet wat we allemaal willen? Tijd voor een pleidooi.

‘Belgische armoede moeilijk in te dijken.'
‘680.000 Vlamingen onder armoededrempel.'
‘Eén Vlaming op de vijf kan zich geen weekje vakantie veroorloven.'

Zulke krantentitels lees je met de regelmaat van de klok.  Maar cijfers en statistieken zijn leeg en droog. Alsof de mens eruit verdwenen is. In het boek 'Aan de onderkant ligt de lat altijd hoger', opgetekend door ATD Vierde Wereld-medewerkers Marijke Decuypere en Guy Malfait, lees je de levende verhalen van wie de realiteit achter de cijfers meemaakt.